برنامه ریزی درجه دوم در محیط فازی

کاربرد موفقیت آمیز نظریه مجموعه های فازی در سیستم های کنترلی باعث رشد و نفوذ سریع آن در سایر زمینه ها همچون شبیه سازی، هوش مصنوعی، مدیریت، تحقیق در عملیات و بسیاری از شاخه های علوم مهندسی شده است. یکی از این زمینه ها برنامه ریزی درجه دوم است. برنامه ریزی درجه دوم که رده خاصی از مسایل برنامه ریزی غیر خطی است برای مدل سازی مسایل دنیای واقعی به کار برده می شود. در حالی که مسایل در دنیای واقعی پیچیده تر از آن هستند که بتوان یک توصیف و تعریف دقیق برای آنها به دست آورد. از اینرو وجود عدم قطعیت در مدل سازی این مسایل امری اجتناب ناپذیر است. بنابراین باید یک توصیف تقریبی که مورد قبول و قابل تجزیه و تحلیل باشد، برای مدل معرفی کرد. بهترین روش برای توصیف عدم قطعیت موجود در مدل، استفاده از داده های فازی است. نظریه مجموعه فازی که برای اولین بار در سال ???? توسط پروفسور لطفی عسگرزاده، دانشمند ایرانی تبار و استاد دانشگاه برکلی امریکا عرضه شده است، قادر است بسیاری از مفاهیم، متغیرها و سیستم هایی را که نادقیق و مبهم هستند، صورت بندی ریاضی ببخشد و زمینه را برای استدلال، استنتاج، کنترل و تصمیم گیری در شرایط عدم اطمینان فراهم آورد. در این در این پایان نامه ضمن معرفی برنامه ریزی درجه دوم و تشریح روش های حل آن، انواع مختلف و گوناگون مسایل برنامه ریزی درجه دوم فازی را مورد بررسی قرار داده و روش هایی برای حل آن ارایه می نماییم.